Voetbalisme

Je hebt het boedhisme, het vandalisme en sinds enkele jaren ook het voetbalisme. Voetbalfanaten kunnen je alles wijsmaken, net zoals Boeddha menig mens zijn nirvana ervaring heeft wijsgemaakt. Wij weten inmiddels natuurlijk allemaal dat Nirvana een rockband was. De echte Fußball-lovers kunnen voetbal met alles vergelijken en zien voetbal ook in alles.

Voetbal is kunst. (Volgens veel vrouwen behoort het tot de stroming van het dadaïsme, maar wat weten zij nou. Zij denken dat iedereen op de bank buitenspel staat en dat Frank de Boer een agrariër is. Hier sta ik natuurlijk geheel buiten, moge dat duidelijk zijn.) De aanname van Del Piero, de pass van Ronaldinho met buitenkant rechts richting de diepgaande Henry die na een magistrale sprint aflegt op Zlatan. Vervolgens kapt Zlatan één, twee of op een mooie dag drie verdedigers uit, waarna hij de bal met een geplaatst schot langs de keeper manoeuvreert.

Maar voetbal is ook economie. De evenwichtsprijs van de spelers wordt bepaald naar samenspel van vraag en aanbod. Het lijkt wel of Keynes himself in de spits staat. Een gearriveerde topper halen voor een bedrag waarmee je half Afrika dagelijks van een drie gangen menu zou kunnen voorzien. Of een talentje (waarbij de vraag nog maar is of hij het schopt tot een dragende speler) contracteren voor een habbekrats. Afwegingen maken, beslissingen nemen en zorgen voor het ultieme voetbalklimaat.

Voetbal is tevens filosofie. In de wetenschap dat de tegenstander zal spelen met een viermans middenveld (4-4-2 opstelling) zal de coach moeten beslissen of hij zijn elftal laat huppelen in een 4-3-3 formatie, met het risico overlopen te worden op het middenveld, maar waarbij zijn aanvallers met 3 tegen 4 meer kans hebben de 16 metergebied in te kunnen sluipen als ware Guerilla strijders. Of zal de coach in navolging van Plato zich berusten in de metafysica, in de bovennatuurlijke krachten van zijn spelers.

Voetbal is zelfs een ‘missverkiezing’.
Hiermee doel ik niet op Seedorf die keer op keer penalty’s mist, maar op de cuties als Cristiano Ronaldo, Ljungberg, Dani, Baros, Beckham en ga zo maar door. Al dat heerlijk vlees overgoten met een verrukkelijk sausje van machoistisch (bestaat dit woord in zo’n vorm? Niet? Welkom neologisme!) gedrag. Paraderend over de grasmatten in verschillende stadions, showen zij hun gespierde benen gehuld in minuscule korte broekjes. Ik zie ze het liefst bij Feyenoord paraderen. Dan weet ik namelijk precies watvoor vlees ik in de Kuip heb. Zodra al het geparadeer over is vechten ze zich spugend en scheldend als ware krijgers naar de overwinning.

Dames en heren, voetbal is meer dan kunst, meer dan economie en meer dan filosofie. Voetbal is een religie, met Maradona als God en met slechts één gebod: Joga Bonita!