De titanenstrijd

Iedereen zit wel met levensvragen. ‘Wat doen we hier?’, ‘Waarom leef ik?’, ‘Bestaat er een God’ en ‘Hoe ben ik hier terecht gekomen’. Ik zal proberen om op alles antwoord te geven, maar niet vandaag. Today zal ik de laatste vraag behandelen. Ik zal antwoord geven op die hamvraag, die kaasvraag of hoe je het ook wilt noemen. Geen Maya de Bij verhalen over bloemetjes en bijtjes. Dat is immers klinkklare onzin. Ik zal de wetenschappelijke kant van voortplanting ook niet belichten, want wat hebben jullie aan: ‘Voortplanting, een proces waarbij verschillende organismen van een soort een combinatie maken van hun genetische materiaal (DNA) en daarmee een jong individu creëren.’ Helemaal niets. Vandaag gun ik jullie een kijkje achter the schermen. Het zit zo….

God is volgens velen een alleskunner. De voorloper van de Tefal, degene die aan alles denkt. Aber ich weiss nicht so genau ob das stimmt. Volgens mij kan God niet alles, maar wat hij wel als de beste kan is puzzelen.De puzzelfreak heeft er namelijk voor gezorgd dat je Adam en Eva precies in elkaar kunt schuiven net als puzzelstukjes. En dat nota bene van alle kanten. Bij homo’s is het wat lastiger om van alle kanten in elkaar te passen, maar ‘God made Adam and Eve and not Adam and Steve.’ Dus zij moeten maar genoegen nemen met de andere kant. Volgens mij hebben ze geen problemen daarmee, want je hoort ze nooit klagen, zelfs niet als ze in het donker zijn en letterlijk en figuurlijk geen flikker zien. Dus dat is ook mooi geregeld.
Op een dag kwam jouw oudelui erachter dat ook zij puzzelstukjes waren en dat ze met de nodige puzzelervaring precies in elkaar pasten. Wat er daarna gebeurde zal ik jullie besparen. Maar ik kan jullie wel vertellen dat er uiteindelijk (althans dat is te hopen, want vrouwen zijn niet zo beneden met one-minute-mannen) een paar miljoen zaadcellen uit het ene geslachtsorgaan in het andere terecht kwamen. Je zou denken dat het werk der voortplanting erop zat, maar daar heb je het mis. Dat was slechts de voorbeschouwing. Nu kon het echte werk beginnen.

Eerst was er de zware tocht naar binnen. Dat ze gelanceerd waren mocht niet baten. Het was een kwestie van zwemmen zwemmen en nog eens zwemmen. Er zaten een paar Pieter van den Hoogenbands tussen, maar dat maakte de competitie alleen maar zwaarder. Wat volgde was een strijd van jewelste. Zelfs de Hutu’s en de Tutsi’s zijn elkaars beste vrienden vergeleken met de zaadcellen. Er werd geschoten, gevochten, geduwd, getrokken, je kan het zo gek niet bedenken of het gebeurde. De zaadcellenoorlog is hét voorbeeld van de theorie van Darwin: ‘Survival of the fittest’. Dagenlang ging de strijd door en door totdat er uiteindelijk één overbleef. De sterkste van de sterkste. De Koning der cellen, de Bajes-Vorst.

Ik zal jullie zijn geheim verklappen. De opperzaadcel bedacht een erg snode plan. Geen geweren, geen massavernietigingswapen, geen atoombom, maar een voedingsmiddel leidde tot zijn overwinning. Een Italiaans gerecht dat al de andere zaadcellen fataal werd: ‘Zaaddodende pasta’. Vraag me niet hoe hij dat naar binnen heeft weten te smokkelen, maar het is hem gelukt. Een praktisch onmogelijke opgave voornamelijk omdat je ouders uit Suriname afkomstig zijn en hij dus een 100% controle heeft weten te omzeilen. Magistraal werk!Het is niet meer dan logisch dat de cel die zo een uitgekiende plan bedenkt de winnaar is. Hij is de terechte winnaar, hij heeft laten zien dat hij the fittest is, hij heeft het recht om zich te ontwikkelen tot nageslacht en alleen hij mag zich nestelen in een eicel.

Maar welke wordt het? Hier begint de strijd der eicellen. En dat liebe leute is weer een verhaal apart.